பெண்களுக்குஎதிரானவன்முறைமற்றும்பாலியல்துன்புறுத்தல்,குறிப்பாகபணியிடங்களில்,இன்றுசர்வசாதாரணமாகி வருகிறது. பாலியல் வன்புணர்வு குற்றவாளிகளுக்கு வழங்கப்படும் தண்டனையின் தண்மையே, இவ்வாறான குற்றங்களை மீண்டும் மீண்டும் செய்யத்தூண்டுகின்றது.
இங்குள்ளபிரச்சினைஎன்னவென்றால்,அதைஎதிர்கொள்ளும் பெரும்பாலான பெண்கள் பாலியல் துன்புறுத்தல் அல்லது அநீதிக்கு ஆளாகிறோம் என்பதை நன்கு அறிந்திருக்கிறார்கள், ஆனால் பல்வேறு சமூக மற்றும் தனிப்பட்ட காரணங்களால் அமைதியாக இருக்கிறார்கள்.
பெண்கள் தங்களுக்கு எதிராக நடக்கும் இதுபோன்ற குற்றங்கள் மற்றும் அநீதிகளுக்கு எதிராக சட்ட நடவடிக்கை எடுக்கத் தயங்குகிறார்கள், ஏனெனில் அவர்கள் பாதிக்கப்பட்டவர்களாக இருந்தாலும் கூட, சமூகம் தங்களைக் குறை கூறும் அல்லது அவமானப்படுத்தப்படும் என்ற அச்சத்தில் அமைதியாகி விடுகின்றனர்.
பணியிடத்தில் பெண்கள் எதிர்கொள்ளக்கூடிய பல வகையான துன்புறுத்தல்களும் உள்ளன. ஒரு பெண்ணை மகப்பேறு விடுப்பு அல்லது அவளுக்கு உரிமையுள்ள பிற விடுப்பு எடுக்க அனுமதிக்காதது, வேலை நேரத்திற்குப் பிறகும் பணியிடத்தில் வேலை செய்யக் கட்டாயப்படுத்துவது, இரவில் வேலை செய்யத் திட்டமிடப்பட்ட ஒரு பெண்ணுக்கு உணவு மற்றும் ஓய்வு அறைகள் போன்ற சரியான வசதிகளை வழங்காதது ஆகியவை இதில் அடங்கும்.
பாலியல் துன்புறுத்தல் என்பது வெறும் உடல் ரீதியான துன்புறுத்தல் மட்டுமல்ல, ஆபாச நகைச்சுவைகள், வாய்மொழி துஷ்பிரயோகம், ஆபாச வதந்திகளைப் பரப்புதல் போன்றவற்றின் மூலம் உளவியல் ரீதியாக ஒடுக்குமுறை சூழலை உருவாக்கும் எந்தவொரு செயலும் பாலியல் துன்புறுத்தலாகக் கருதப்படுகிறது. பாதிக்கப்பட்டவர்களின் ரகசியத்தன்மையையும் நிறுவனம் பாதுகாக்க வேண்டும்.
குழந்தைகள், பெண்கள் மற்றும் இளைஞர்களை வேலைக்கு அமர்த்துதல், கடை மற்றும் அலுவலக ஊழியர்கள் (சேவை மற்றும் ஊதிய ஒழுங்குமுறை) அவசரச் சட்டம், தொழிற்சாலைகள் அவசரச் சட்டம் போன்ற சட்டங்கள் மூலம். பணியிடத்தில் பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையைத் தடுப்பதில் இலங்கைச் சட்டமும் ஓரளவு அக்கறை காட்டியுள்ளது.
ஆரம்பத்தில், இரவு வேலைகளில் பெண்களைப் பணியமர்த்துவது முற்றிலுமாகத் தடைசெய்யப்பட்டிருந்தது. இலங்கையின் எதிர்கால தொழிலாளர் மற்றும் பெண்கள் உரிமைச் சட்டங்களில் பெண்களுக்குச் சிறந்த பணிச்சூழலை உருவாக்குவதற்குத் தேவையான விதிகள் சேர்க்கப்படும் என்று நம்பப்பட்டாலும், சட்ட விதிகளுக்கு மேலதிகமாக, பெண்கள் மத்தியில் அவர்களின் உரிமைகள் குறித்த சமூக விவாதமும் விழிப்புணர்வும் இருக்க வேண்டும்.
அதேபோல், பாதிக்கப்பட்டவர்களாக தங்களுக்கு நிகழும் வன்முறையைப் பற்றி அமைதியாக இருக்காமல், இந்தப் பாலியல் வன்முறைக்கு வலுவான எதிர்ப்பை உருவாக்க, தைரியத்தையும் வலிமையையும் பெண்கள் கொண்டிருக்க வேண்டும்.