Category: அரசியல் சமூக ஆய்வு

ஏழு கட்சி கூட்டு உணர்ச்சிகர மகஜரை உதவி இந்திய தூதுவர் மூலம், இந்திய பிரதமருக்கு அனுப்பிய செய்தி பார்த்ததும் மெய் சிலிர்த்தது. எட்டுத்திக்கும் எம் தமிழன் அடிவாங்குகிறான் என ஆதங்கப்பட்ட பாரதிராஜாவின் அறிக்கை ஆதங்கத்தை தந்தது. தமிழன் பொங்கினால் கன்னடம் தாங்காது என வைகோ பேசியதும், சீமான் சீறியதும் சிரிப்பை தந்தது. இந்த மேடை பேச்சின் வீராதி வீரர்கள் தம் இனத்துக்கு ஈழத்தில் நடந்த அநீதிக்கு, அன்று எண்ணை வார்க்கும் செயலை செய்துவிட்டு இன்றும் அதேபோல் மேடையில் சீறினால் சிரிப்பு தானே வரும்.

(“கூட்டத்தில் கூடிநின்று கூவிப்பிதற்றல் நன்றோ?” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

(தெ.ஞாலசீர்த்தி மீநிலங்கோ)

அரசு யாருக்கானது என்ற வினா இடையிடையே எழும். காலங்காலமாக அரசாங்கத்தின் வகிபாகம் தொடர்ந்து மாறிவந்துள்ளது. அரசின் பிரதான வகிபாகம், இருந்துவரும் சமூக அமைப்பைப் பாதுகாப்பதும் சமூக உறுதியை நிச்சயப்படுத்துவதுமாக இருந்தது. ஆனால் இன்று அரசாங்கம் வெளிப்படையாகவே மக்கள் விரோதமான, சமூக நலன்களை இல்லாதொழித்துப் பல்தேசியக் கம்பெனிகளுக்குச் சேவகம் புரிவதாக வளர்ந்துள்ளது. இம் மாற்றம் உலகமயமாக்கலும் சந்தைப் பொருளாதாரமும் உலக அலுவல்களைத் தீர்மானிப்பதன் விளைவாக உருவானதாகும்.

(“அயர்லாந்து வரி ஏய்ப்பு: அப்பிளைக் கடித்தது யார்?” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

நாம் தமிழர் கட்சி இன்று நடத்திய ஆர்ப்பாட்டத்தில் விக்னேஸ் என்ற இளைஞர் தீக்குளித்து மிகவும் கவலைக்கிடமான நிலையில் இருக்கிறார். விக்னேஸ் தீக்குளித்த செய்தி வந்த பொழுது, நான் அதைப் பெரிது படுத்தவில்லை. ஊர்வலத்தில் தனக்குத்தானே தீமூட்ட முயற்சித்திருப்பான், உடனடியாகவே அவனை பக்கத்தில் நின்ற தொண்டர்கள் காப்பாற்றியிருப்பார்கள், சிறிய தீக்காயம்தான் ஏற்பட்டிருக்கும், இன்றைக்கே வீடு வந்து விடுவான்’ இப்படி எனக்கு நானே நினைத்துக் கொண்டேன்.

(“திலீபனைப் போல் பலியாக்கப்பட்டவன்…. விக்னேஸ்வரன்” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

ஊமைவிழிகள் படத்தில் ஒரு பாட்டு.வாழ்வை சுமையென நினைத்து தாயின் கனவை மறக்கலாமா.வாழ்வு என்பது பலருக்கு சுலபமான விசயம் அல்ல.ஆனால் பெற்றவர்கள் ஏழைகளாக இருந்தாலும் இயலாதவர்களாக இருந்தாலும் தங்கள் பிள்ளைகளுக்காக வாழ்பவர்கள்.முடிந்தளவு பிள்ளைகளின் எல்லா சுமைகளையும் சுமப்பவர்கள்.அவரகளின் ஆசைகள் கனவுகளை பிள்ளைகள் புரிவதில்லை.

(“தற்கொலைகள்” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

காவிரி நதி ஊற்றெடுக்கும் குடகு மலைப் பகுதி, துளு மொழி பேசும் குடகு இனத்தவரின் பாரம்பரிய பூமி. காவேரி அவர்களது குல தெய்வம்! குடகு மக்கள், இன்று அழிந்து வரும் திராவிட மொழியொன்றை (துளு?) பேசுகின்றனர். அது தமிழ், மலையாளம், கன்னடம் மூன்றுக்கும் மூல மொழியாக இருக்கலாம். பெங்களூர் நகரம் ஒரு தமிழ் மன்னனால் ஸ்தாபிக்கப் பட்டது. சோழர்கள் காலத்தில் இருந்து பெங்களூரில் தமிழர்களின் வரலாறு தொடங்குகின்றது. (அனேகமாக அந்தத் தமிழர்கள் பிற்காலத்தில் கன்னடர்களாக மாறி இருக்கலாம்.)

(“கன்னடர் – தமிழர் இனப்பிரச்சினை குறித்து அதிகம் அறியப் படாத உண்மைகள்” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

புலிகள் செய்திருக்க கூடாத மாபெரும் தவறாகவே அவர்களின் கட்டாய ஆட்சேர்ப்பை நான் கருதுவதால் இந்ததொடரில் இந்த கட்டாய ஆட்சேர்ப்பு என்கின்ற பெயரில் அவர்கள் யாருடைய விடுதலைக்காக போராடுவதாக கூறினார்களோ அவர்கள் மீதே கட்டவிழ்த்துவிட்ட வன்கொடுமையையும் , அடக்குமுறையையும் இதுவரை எழுதியுள்ளேன்.

(“பயிரை மேய்ந்த வேலிகள்.” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

எனக்கு புரியாத விடயத்தில் ஒன்று, யார் தீர்க்கதரசி என்பதே. காரணம் தான் வாழ்ந்த காலத்து யதார்த்த நிகழ்வுகளை நினைவில் கொண்டு கவிபாடிய எட்டயபுரத்து ஏந்தல், மகா கவி பாரதி பாடிய கவிதை. அவரின் ‘’சிந்து நதி இன்மிகை’’ பாடலில் மொத்த இந்தியாவையும் நதிநீரால், பண்டமாற்றால் மட்டுமல்ல சிங்கள் தீவையும் சேது பாலம் கொண்டு இணைக்க விரும்பியவர். ஆனால் அவர் வாழ்ந்த காலத்தில் அவரை ஏந்தல் செய்யாதவர் இன்று செய்யும் சிறுமதி செயல் கண்டு சித்தம் கலங்குகிறது.

(“தமிழ் நாட்டின் தண்ணீர் (கண்ணீர்) அபத்தம்!” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

இலங்கை சுதந்திரம் அடைந்தபின் பல இடங்களில் குடியேற்ற திட்டங்கள் உருவாகின.இவை டி.எஸ். சேனநாயக்கா அவர்களால் திட்டமிட்ட இன விரிவாக்க நோக்கமாகவே உருவாகின.இதன் அடிப்படையில் வட பகுதிகளிலும் குடியேற்ற திட்டங்கள் உருவாகின.இதில் முதன்மையானது இரணைமடுஅவை ஆதாரமாக கொண்ட கிளிநொச்சி குடியேற்ற திட்டம்.இதை முன்னின்று செயற்படுத்தியவர் முன்னாள் சாவகச்சேரி பா.உ வே.குமாரசாமி அவர்களாவார்.

(“வவுனிக்குளம் குடியேற்றம்” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

(குறிதப்பியதால் உருக்குலைந்த குடும்பம்)

ஆகஸ்ட் 14, 2006ம் நாள் வள்ளிபுனம் பெண்கள் பயிற்சிமுகாம் மீதானதாகுதலை தொடர்ந்து , மாணவர்களை மாணவர்களாகவே வைத்து போர் பயிற்சி கொடுக்கும் திட்டத்தை புலிகள் கைவிட்டனர். ஆனால் பாடசாலைகளில் மாணவர்களை தங்களுடன் இணைந்து கொள்ள செய்வதற்கான சகல வழிகளையும் இப்போது அவர்கள் கையாள தொடங்கியிருந்தனர். தமது ஆதரவு மாணவர்கள், ஆசிரியர்கள், அதிபர்கள், கல்வி அதிகாரிகள், அரசியல்வாதிகள், உயர்நிலை பொறுப்பாளர்கள் என அனைவரையும் பயன்படுத்தத் தொடங்கியிருந்தனர்.

(“பயிரை மேயந்த வேலிகள்..(32)” தொடர்ந்து வாசிக்க…)