Category: அரசியல் சமூக ஆய்வு

‘ஜன சட்டன’ என்ற பெயரில், கண்டியில் இருந்து கொழும்பு நோக்கி நேற்றுத் தொடங்கப்பட்டுள்ள கூட்டு எதிரணியின் பாதயாத்திரைக்கு ஊடகங்கள் அதிகளவு முக்கியத்துவத்தைக் கொடுத்திருக்கின்றன. அரசியல் வட்டாரங்களிலும் பரபரப்பை ஏற்படுத்தியுள்ள இந்தப் பாதயாத்திரையின் விளைவுகள் எத்தகையதாக இருக்கப் போகிறது என்ற எதிர்பார்ப்பு அதிகமாகவே காணப்படுகிறது. ஏனென்றால், மஹிந்த ராஜபக்ஷ ஆட்சி அதிகாரத்தை இழந்த பின்னர், நடத்துகின்ற மிகப்பெரிய அரசியல் நடவடிக்கையாக இது காணப்படுகிறது.

(“மஹிந்தவின் மறு எழுச்சியா?” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க அற்புதமான தீர்ப்பு..

ஆயுதப்படை சிறப்பு அதைகாரச் சட்டம் (AFPSA) அமுலில் உள்ள மாநிலங்களில் நிறுத்தப்பட்டுள்ள இராணுவம் யாரை வேண்டுமானாலும் எப்போது வேண்டுமானாலும் இழுத்துச் செல்லலாம். அது சிறுவர்களாக இருந்தாலும் சரி, பெண்களாக இருந்தாலும் சரி. அடுத்த நாள் ஒரு நாயைச் சுடுவதைப்போல அவர்களைச் சுட்டுக் கொண்டுவந்து போட்டுவிட்டுச் சென்றுவிடுவார்கள்.

(“ஆயுதப் படையினருக்கு அளிக்கப்பட்டுள்ள தண்டனை விலக்கை (impunity) முடிவுக்குக் கொண்டு வந்துள்ளது உச்சநீதிமன்றம்.” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வுத்திட்டம் எவ்வாறான ஒரு பொதியாக இருக்கும் என்பது பிரகடனப்படுத்தப்படவில்லை என்றாலும், முன்னர், தமிழீழம் என்று கற்பனையாக வரையறை செய்யப்பட்ட வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்களை மையமாகக் கொண்டதாக அது அமைவதற்கான நிகழ்தகவுகளே அதிகமுள்ளன. வடக்கையும் கிழக்கையும் சட்டப்படி இணைப்பது என்றால், அங்கு வாழ்கின்ற சர்வ ஜனங்களின் சம்மதம் இன்றியமையாதது. இதன் பிரகாரம் முஸ்லிம்களின் சம்மதத்தை பெற்றுக் கொள்வதற்கான அன்றேல், வடக்கு, கிழக்கு இணைப்பு தொடர்பில் அவர்கள் என்ன நினைக்கின்றனர் என்பதை நாடிபிடித்துப் பார்ப்பதற்கான பணிகளை தமிழ்த் தேசியம் ஆரம்பித்திருப்பதை காண முடிகின்றது.

(“வடக்கு, கிழக்கு இணைப்பில் முஸ்லிம்களின் பங்கு” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

(பிள்ளை பிடிக்கு உதவிய பிரித்தானிய தந்திரம்)

போர் முனைகளில் தொடர்ச்சியாக ஏற்பட்ட இழப்புகளால் பெருமளவில் ஏற்பட்ட ஆள் அணி பற்றாக்குறையை நிவர்த்தி செய்ய புலிகள் அத்தனை வழிகளையும் கையாளத் தொடங்கி இருந்தனர். பிரித்தானியரின் பிரித்தாளும் தந்திரத்தை போலவே அவர்களும் இங்கு பிரித்தாளும் தந்திரத்தை பிரயோகித்தனர்.

(“பயிரை மேய்ந்த வேலிகள்..(7)” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

(கனகலிங்கம் கோபிகிருஷ்ணா)

மட்டக்களப்பையே – ஏன் இலங்கையில் தமிழ் மக்கள் வாழும் பகுதிகளையே – அதிர்வடையச் செய்திருக்கிறது, வெல்லாவெளிப் பொலிஸ் பிரிவிலுள்ள காக்காச்சிவெட்டைக் கிராமத்தில் இடம்பெற்ற கொடூரப் படுகொலைகள். கடந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை அதிகாலை இடம்பெற்ற இப்படுகொலைகளின் விவரங்கள், இன்னமும் வந்துகொண்டிருக்கும் நிலையில், இவற்றுக்குப் பின்னாலுள்ள சமூக, பொருளாதாரக் காரணிகளை ஆராய்தல் அவசியமானது.

(“மட்டக்களப்பு முக்கொலை: குடும்பக் கட்டமைப்பும் பெண்களும் சவால்களும்” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

பற்குணம் உணவுக் கட்டுப்பாட்டு அதிகாரியாக பொறுப்பேற்றார்.அன்னறைய நாட்டின் சூழ்நிலையில் அரச அதிபர் பதவிக்கு அடுத்ததாக மிகவும் பொறுப்பு வாய்ந்த பதவியாக இருந்தது.அது உணவுத் தட்டுப்பாடுகள் நிறைந்த காலம்.மேலும் திருகோணமலை துறைமுக நகரம் என்பதால் பல வெளிநாட்டு உணவுக் கப்பல்கள் அங்கே வரும்.இவைகளைப் பொறுப்பேற்பது ,இங்கிருந்து உணவுகளை வெளி மாவட்டங்களுக்கு அனுப்புவது எல்லாம் அங்குள்ள உணவுக் கட்டுப்பாட்டு அதிகாரியே.

(“பற்குணம் a.f.c (பகுதி 52 )” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

(தெ. ஞாலசீர்த்தி மீநிலங்கோ)

ஒரு நாட்டின் உருவாக்கம் காலச்சுழலால் மட்டுமன்றி அதன் வரலாற்றின் வரைபினாலும் தீர்மானிக்கப்படுகிறது. மக்கள் அல்லாத அனைத்தும் முக்கியம் பெற்ற காலத்தில் நாடுகள் கொலனிகளாகின. தசாப்தங்கள் கடந்த பின்னும் கொலனியாதிக்கம் விட்டுச்சென்ற வலித்தடங்கள் இன்னும் துயருடன் தொடர்கின்றன. குரங்கு அப்பம் பிரித்த கதையாய் ஆபிரிக்காவைக் கொலனியாதிக்க சக்திகள் கூறுபோட்டதன் துர்விளைவுகளை ஆபிரிக்க மக்கள் இன்னமும் அனுபவிக்கிறார்கள்.

(“மேற்கு சகாரா: பாலைவனத் துயரம்” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

1970 களில் வடமராட்சி பிரதேசம் கடல்க் கள்ள கடத்தலில் கொடிகட்டி பறந்த காரணத்தினால் அப்பகுதியில் இலங்கை இராணுவம், போலீசின் கெடு பிடிகள் அதிகமாக காணப்பட்டது. இதனால் சினமடைந்த கள்ள கடத்தல் குழுக்கள் துப்பாக்கி கொண்டு இலங்கை போலீசை எதிர்க்க ஆரம்பித்தனர், இதற்க்கு அனைத்து தமிழர் தரப்பையும் கவரக்கூடிய ஒரு எதிர்ப்பு சுலோகம் தேவைப்பட்டது. அந்த எதிர்ப்பு சுலோகம் தான் “ஈழம்” அதே கள்ள கடத்தல் கும்பல்களில் இருந்து வந்தவர் தான் பிரபாகரன் பின்னர் ஏனைய கள்ள கடத்தல் குழுக்கள் , யாழ்ப்பாணத்தில் படித்த தலைவர்கள் , அரசியல் தலைவர்கள் என அனைவரையும் துப்பாக்கியால் சுட்டு கொன்று விட்டு, தனக்கு தானே “மேதகு ” என பட்டம் சூட்டினார்.

(ப. தெய்வீகன்)

உலகம், கடந்த இரண்டு மாதங்களாக பயங்கரவாதத்தின் கொடும்பிடியில் சிக்கி பல உயிர்களை இழந்திருக்கிறது. அதற்குச் சற்றும் குறைவில்லாமல், அரசியலிலும் பல அதிரடி நிகழ்வுகள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கின்றன. இவை எல்லாவற்றுக்கும் மத்தியில், கடந்த ஜூலை 11ஆம் திகதி உலக சனத்தொகையில் பல இலட்சக்கணக்கானவர்களை தன் பக்கம் திரும்ப வைத்த ஒரு சம்பவம் நடைபெற்றிருக்கிறது. அது வேறொன்றுமில்லை. ‘போக்கிமொன்’ எனப்படும் ஒரு விளையாட்டின் அறிமுகம்தான்.

(“தமிழ் மக்களுக்கு ‘போக்கிமொன்’ சொல்லும் செய்தி என்ன?” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

(ரோஜர் கோஹன்)

துருக்கியில் நடந்த ராணுவப் புரட்சிக்கான முயற்சியைப் பார்க்கும்போது, அதில் பங்கேற்றவர்களின் இயலாமை தெரியவருகிறது. அரசியல் தலைவர்களைக் கைப்பற்றுவதற்கு அவர்கள் எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை. தலைமை ஏற்க யாரும் தயாராக இல்லை. தகவல் தொடர்பில் எந்த வியூகமும் இல்லை என்பது மட்டுமல்லாமல், சமூக வலைதளங்களைப் பற்றிய விழிப்புணர்வும் அவர்களுக்கு இல்லை. மேலும், ராணுவத்திலும் சமூகத்திலும் அரசுக்கு எதிரானவர்களைத் திரட்டுவதற்கான திறனும் இல்லை. மாறாக, துரதிர்ஷ்டம் வாய்ந்த வீரர்களைக் கொண்ட படைப்பிரிவு, இஸ்தான்புல்லின் ஒரு பாலத்தில் நின்றுகொண்டும், ஒருங்கிணைப்போ திட்டமோ இல்லாமல் தலைநகர் அங்காராவில் உள்ள சில அரசுக் கட்டிடங்களைக் கைப்பற்றுவதற்கான முயற்சியில் ஈடுபட்டுக்கொண்டும் இருந்தது.

(“புரட்சியின் தோல்விக்குப் பின்னே…” தொடர்ந்து வாசிக்க…)