Category: அரசியல் சமூக ஆய்வு

‘இலங்கை பவுத்த நாடு, பவுத்தர்களுக்கு மட்டுமே சொந்தமான நாடு’ என்ற கூக்குரல் தென்னிலங்கை சிங்கள – பவுத்த பேரினவாதிகளால் உரத்த குரலில் ஒலிக்கப்படுகிறது. ஏற்கனவே சிங்கள பேரினவாதத்தை கக்கிக் கொண்டிருக்கும் ஜாதிக ஹெல உறுமய, சுதந்திரத்துக்கான தேசிய இயக்கம் போன்ற கடும்போக்கு அமைப்புக்கள் மட்டும் அல்லாது அண்மையில் முளைத்திருக்கும் பொது பல சேனா, சிகல ராவய, இராவண பலய போன்ற அமைப்புக்களும் களத்தில் இறங்கியுள்ளன. இந்தப் பேரினவாத சக்திகளின் போர்க்கோலம் அய்ம்பதுகளில் தனிச் சிங்களத்துக்கு ஆதரவாக வீதிகளில் இறங்கி ஆர்ப்பாட்டம் செய்த வரலாற்றுக் காட்சிகளை நினைவு படுத்துகிறது.

(“இலங்கையின் ஆதிக் குடிகள் நாகர், இயக்கர், வேடர்! சிங்களவர் அல்ல! (Part 1)” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

போருக்கு பின்னரான வடக்கின் குற்றச்செயல்கள

அண்மைக்காலமாக வடக்கில், குறிப்பாக யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் வாள்வெட்டுக்கள், கொலை, கொள்ளை, சிறுவர்கள் துஸ்பிரயோகம், பாலியல் வன்முறைகள், போதைப் பொருள் கடத்தல் மற்றும் போதைப் பொருள் பாவனை போன்ற சமூக விரோதச் செயல்கள் அதிகரித்த வண்ணம் உள்ளதாக அறியக் கிடைக்கின்றது. இந்த குற்றச்செயல்கள் அனைத்துமே  யாழ் குடாநாட்டில் மாத்திரமன்றி, நாடு தழுவிய ரீதியில் நடக்கின்றன என்பது எல்லோருக்கும் தெரிந்ததே. எனினும் யாழ் குடாநாடு தவிர்ந்த, நாட்டின் ஏனைய நிலப்பரப்பு மற்றும் அங்கு வாழும் மக்கள் தொகையினை, யாழ் குடாநாடு போன்ற மிகச் சின்னஞ்சிறிய நிலப்பரப்பில் வாழும் மக்கள் தொகையுடன் ஒப்பிடுகையில், யாழ் குடாநாட்டில் இடம்பெறும் குற்றச்செயல்கள் அதிகமென பலரும் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர்.

(“வெளிவந்து விட்டது வானவில் இதழ் 66” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

(விஜிதாலோகநாதன், ஜெர்மனி)

இன்றையஉலகம் விளம்பரயுக்திகளுக்குள் கட்டுண்டுகிடக்கிறது. உணவுமுதல் வைத்தியம்,அழகுமுதல் ஆடைகள்,அநாவசியதேவைகள்-சேவைகள் எனஅனைத்திலுமேவிளம்பர இருட்டையேவெள்ளொளியாகக் கருதவைத்துவிட்டார்கள். சுவாசக்காற்றும் பைகளில் அடைத்துவிற்பனைக்குவந்தாற் கூட ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை. இலகுவாக இலவசமாகக் கிடைக்வுள்ளமனிதவளம் அனைத்தையும் வர்த்தக்குழுமங்கள் தம் லாபத்தேவைக்காகக் காவுகொண்டுவிட்டன. அதிலும் ஆண்களைவிடவிசேடமாகப் பெண்கள் விளம்பரவலைக்கண்களுக்குள் வேடன் வலையின்மான்களாகச் சிக்கிக்கொண்டனர்.அழகுஎன்பதுபெண்களுக்குஉணவை,நீரைவிடவும் முக்கியமாகப் பார்க்குமளவுக்குகற்பிதப்படுத்தியகலை-கலாச்சாரப் பாங்குகளும் இன்றையவிளம்பரவர்த்தகர்களுக்குபெரிதும் துணைநிற்கின்றன.

(“பெண்களே“கண்கள்!“அழகுநோக்கியஅபாயம்?” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

(தெ. ஞாலசீர்த்தி மீநிலங்கோ)

எந்தச் செய்திக்கும் ஒரு மறுபக்கம் உண்டு. அது அனேகமாக மறுக்கப்பட்ட பக்கமாகவும் அமையும். தொழிநுட்ப வளர்ச்சியும் தகவல் வழங்குநர்களின் மிகையான பெருக்கமும் இணைந்ததால் விளைந்த தகவற் குவியல் யுகத்தில் வாழ்கிறோம். சரியான செய்தியைப் பெறுவது எவ்வாறென்பதே, நம் முன்னுள்ள பெரிய சவால். ஒரு விடயம் பற்றிப் பொதுவெளியில் பேசப்படுவன கட்டாயம் உண்மையாயிருக்கத் தேவையில்லை. ஆனால், அவை ஊடகவெளியின் உதவியால் உண்மையாகின்றன. இந்நிலையில் அவ்வாறான செய்திகளின் மறுபக்கத்தை எழுதுவது சவாலானது. ஒரு செய்தியின் மறுபக்கம் அதிர்ச்சி, வியப்பு, ஏமாற்றம் எனப் பலவித உணர்வுகளைத் தரலாம். மறுபக்கத்தின் வலிமை அதுவே.

(“ஒர்லாண்டோவின் மறுபக்கம்: வானவில்லில் கலந்த குருதி” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

பற்குணம் தன் பதவி என்ற எல்லைக்கு அப்பால் சென்றும் அராஜகத்துடன் மோதியவர்.அன்றைய நாட்களில் பற்குணத்துடன் சமகாலத்தில். பல்கலைக் கழகத்தில் படித்த பொன்னையா,கணேசபிள்ளை,சின்னராசா ஆகியோர் வேலை கிடைக்காத காரணத்தால் ப.நோ.கூ சங்க பொது முகாமையாளர்களாக பணிபுரிந்தனர்.பொன்னையா குச்சவெளி (இவர் தோழர் கே.ஏ.சுப்பிரமணியத்தின் உறவினர்)சின்னராசா தம்பலகாமம்- இவரின் சொந்த ஊரும் அதுவே.அடுத்தது கணேசபிள்ளை கந்தளாய்.

(“பற்குணம் ஏ.ஜி.ஏ ( பகுதி 46 )” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

ஏ.இ. குணசிங்கா தமிழ்த் தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கு எதிராகக் கிளர்ந்து எழுந்த போது இலங்கை முழுவதற்கும் ஒரேயொரு சட்டசபைப் பிரதிநிதியாக இருந்த சேர். பொன்னம்பலம் இராமநாதன் “இந்தியாவில் இருந்து 2,500 ஆண்டுகளுக்கு முன் காற்றின் வீச்சினால் தற்செயலாக இலங்கை வந்தடைந்த சிங்கள மக்கள் எப்படித் தோட்டத் தொழிலாளிகளைப் பார்த்து இந்தியனே வெளியேறு என்று கூறமுடியும்? தேளை, பாம்பைக் கொல்லாது துரத்தும் சிங்கள மக்கள் எப்படி மனம் வந்து இம் மலைநாட்டுத் தமிழரை வெளியேறச் சொல்ல முடியும்? இது புத்த நெறிக்கோ தருமத்திற்கோ ஒத்துப் போகுமா?” எனச் சட்டசபையில் வருத்தத்தோடு கேட்டார்.

(“இலங்கையின் ஆதிக் குடிகள் நாகர், இயக்கர், வேடர்! சிங்களவர் அல்ல! (Part 3)” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

இந்திய இடதுசாரிகள் என்றாலே CPI மற்றும் CPI (M) என்கிற இரண்டு கட்சிகளை பிரதான கட்சிகள் எனலாம். CPI ( ML) இந்தி மொழி பேசும் மக்களின் சில பகுதிகளில் பரவலாக இருப்பினும் நாடு தழுவிய அளவில் அதன் அமைப்பு இல்லை. இந்திய அரசு அமைப்பு சட்டத்தை மிகவும் காலதாமதமாக ஏற்றுக் கொண்ட கட்சி. இந்த சிபிஐ, சிபிஎம் கட்சிகள் Indian Association of Lawyers மற்றும் All India Lawyers Union என்ற பெயரில் வழக்கறிஞர்களின் அமைப்பை வழி நடத்துகின்றன. தமிழக வழக்கறிஞர்கள் 40 க்கும் மேல் தொழில் செய்ய அகில இந்திய பார்கவுன்சில் தடை விதித்து , அவர்களின் வழக்கை பெங்களூரில் நடத்த உத்தரவிட்டது.

(“நீதிபதி நினைத்தால் யாரையும் ‘ நீ, இன்றிலிருந்து வக்கீல் இல்லை.” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

தம்பலகாமம் உதவி அரசாங்க அலுவலகம்,தம்பலகாமம் சந்தியில் உள்ளது.இதன் பின்னால் பற்குணத்தின் அரச வீடு இருந்தது. இதனைச் சுற்றி சிங்கள மக்கள் குடியேறி இருந்தனர்.தமிழர்கள் அதில் இருந்து இரண்டு மைல் உள்ளேயே இருந்தனர்.சந்தியை அண்மித்து ஒரு சில தமிழ்க் குடும்பங்களே இருந்தன.சந்தியைப் பொறுத்தவரை அது ஒரு சிங்கள கிராமம் போலவே இருந்தது.ஏறக்குறைய இருபது குடும்பங்கள் இருக்கலாம்.அதனை அண்மித்து விகாரை ஒன்றும் இருந்தது.

(“பற்குணம் ஏ.ஜி.ஏ (பகுதி 45 )” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

ஈடுசெய்ய முடியாத இழப்பு அவரின் பெருமூச்சில் வெளிப்பட்டாலும், எதையும் தங்கும் உறுதியான மனநிலையை அவர் இழக்கவில்லை. ஸ்டாலின் அண்ணா இல்லை என்ற தனிமை அவரை தளர்வடைய செய்தபோதும், அவர் தன் நிலை தவறவில்லை. அதன் வெளிப்பாடு தான் மாலினி எப்படி இருக்கிறா? என என் மனைவி பற்றிய விசாரிப்பு. 16 வருடங்கள் எந்த தொடர்பும் இன்றி இருந்த என்னை, என் குரலைவைத்தே அடையாளம் கண்ட அக்கா, என் மனைவியின் பெயரையும் ஞபகத்தில் வைத்திருந்தது, அவர் எவ்வளவுதூரம் எம்முடன் ஈடுபாடு கொண்டவராக இருந்தார் என்பதற்கு சாட்சி. காரணம் தினம் தினம் ஸ்டாலின் அண்ணாவை தேடி செல்லும் எண்ணற்ற தோழர்கள் அக்காவின் கையால், காபி அல்லது காலை உணவு உண்டவர்களே. அத்தனை பேரின் பெயர்களும் அவவுக்கு அத்துப்படி. பல தோழர்கள், அவர்களின் குடும்பங்கள் பற்றிய விபரங்களை அக்கா என்னிடம் கேட்டபோது நான் சற்று வெட்கி தலைகுனிந்தேன். காரணம் அவர் நலன் விசாரித்த எவருடனும் நான் தொடர்பில் இல்லை. அது என் தவறில்லை என்பது மட்டுமே உண்மை. வரதனின் கடைசிமகள் [கேரள சினிமா நடிகை] பற்றிய கூறியபோது அவ இங்கதான் கும்பகோணத்தில் தான் பிறந்தா என, அக்கா கூறிய போது ஆச்சரியப்பட்டேன். ஈ பி ஆர் எல் எப் உறுப்பினர் அனைவரின் விபரங்களும் அக்காவின் மனதில் அழியாத கோலமாக இன்றும் இருப்பது, அவரை என் மனதில் ஒரு தாய் ஸ்தானத்துக்கு உயர்த்தியது.

(“தியாகிகள் தின மாதத்தில் அணைந்த தியாக தீபம்! [2]” தொடர்ந்து வாசிக்க…)

அரச அதிபர் திஸ்ஸ தேவேந்திரா சமூக,பொருளாதார,அரசியல், பலம் கொண்ட குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்.இவர் 1977 இனக் கலவரம் தொடர்பான சன்சோனி கமிஷன் விசாரணைக் குழுவின் செயலாளராகவும் பணி புரிந்தவர். இவர் ஒரு நாள் எதேச்சையாக ரயிலில் மூன்றாம் வகுப்பு பெட்டியில் திருகோணமலை வந்தார்.அந்த வகுப்பில் இரண்டு பொலிஸ்காரர்கள் பயணிகளுடன் தகராறு பண்ணிக் கொண்டிருந்தனர்.அதைக் கண்ட கோபமடைந்த திஸ்ஸ தேவேந்திரா கண்டித்தார்.அவரை யாரென்று அறியாத அந்த பொலிஸ்காரர்கள் இவரை அடித்துவிட்டனர்.இந்த சம்பவம் கபரணைக்கு முன்பாக நடந்தது.

(“பற்குணம் ஏ.ஜி.எ (பகுதி47 )” தொடர்ந்து வாசிக்க…)