தோழர் ஸ்ராலின் அண்ணாவிற்கு வாழ்கைத் துணையாக அமைந்த அண்ணி இந்திரா திருச்சியைப் பாரம்பரியமாக கொண்டவர். இவர் தனது உறவினர்களை பார்க்க இடையிடையே குடந்தை(கும்பகோணத்தை குடந்தை என்று அழைப்பர் நாம் திருகோணமலையை திருமலை என்று அழைக்கவில்லையா அதுபோல்)யில் இருந்து போய் வருவதுண்டு. தமிழ் நாட்டுப் பெண்கள் கணவரைவிட்டு தனியே பயணம் செய்யும் வழக்கங்களை தவிர்க்கும் கலாச்சாராப் பிடிக்குள் கட்டுப்பட்டு இருந்தவர்கள். ஆண்களும் இவற்றை அனுமதிக்காத ஆண் மேலாதிக்க சிந்தனையில் பலரும் இருந்தனர். தமது மனைவியை தனக்கு கீழானவர் என்று நடத்தும் பண்புகளுக்கு மத்தியில் அண்ணியை இந்திரா என்று அன்புடன் விழிப்பதைத் தவிர நான் வேறு எந்த முறையிலும் அழைப்பதைக் காணவில்லை.
(“கண்டேன் தோழர் ஸ்ராலின் அண்ணனை…….!(பகுதி 3)” தொடர்ந்து வாசிக்க…)
